The Fighting Colours of Richard J. Caruana. 5: Hawker Hunter in British service

Tekst w j. angielskim

Elegancja, wdzięk, a może nawet piękno; Hawker Hunter był ostatnim z tego typu samolotów, w których zasada projektowania brzmiała: 'jeśli wygląda dobrze, będzie dobrze latał'. W czasach, gdy komputery nie były dostępne do symulacji testów, projektowanie odbywało się za pomocą ołówka i suwaka logarytmicznego. Richard J. Caruana opisuje i ilustruje tę maszynę, pokazując jej najbardziej kolorowe malowania.

Główny projektant Hawker, Sir Sydney Camm, nie znalazł inspiracji w oficjalnych specyfikacjach F.43/46 i stworzył koncepcję P.1067, elastyczną na tyle, by obsługiwać różne silniki. Wersje Mk. 1 i Mk. 4 napędzane były silnikami Rolls-Royce Avon, a Mk. 2 i Mk. 5 – Armstrong Whitworth Sapphire, co uchroniło Huntera przed losami Supermarine Swift.

Prawdziwym myśliwcem Hunter stał się jednak dopiero w wersji Mk. 6, dzięki wzmocnionym skrzydłom, większej pojemności zbiorników paliwa i możliwości przenoszenia bomb oraz rakiet w wersji Mk. 9 do ataków naziemnych.

Hunter służył nie tylko w RAF, ale także w lotnictwie morskim oraz w innych krajach, co jest już zupełnie inną historią.